Sehl b. Ebu Hasme ve Rafi' b. Hadîc (r.a.) şöyle anlatmışlardır:
Abdullah b. Sehl ile Mesûd b. Zeyd b. Muhayyısa birlikte sefere çıktılar. Hayber'e vardıklarında oradaki işleri sebebiyle ayrıldılar. Bir müddet sonra Muhayyısa (geldiğinde) Abdullah b. Sehl'i öldürülmüş olarak buldu ve onu defnetti. Sonra Muhayyısa ile kardeşi Huveyyisa b. Mesûd ve bir de Abdurrahman b. Sehl Peygamber'e geldiler. Gelenlerin en küçüğü olan Abdurrahman diğer iki arkadaşından önce konuşmaya kalkıştı. Bunun üzerine Hz. Peygamber (a.s.) ona: "Yaşı büyük olana tazim et!" ihtarında bulundu. Bunun üzerine Abdurrahman sustu ve yanındaki iki arkadaşı Hz. Peygamber'le konuşmaya başladı. Hz. Peygamber'e Abdullah b. Sehl'in öldürülüşünü anlattılar. Bunun üzerine Hz. Peygamber onlara: "Bu cinayetin Hayberliler tarafından yapıldığına elli defa yemin ederseniz arkadaşınızın diyetine hak kazanırsınız" dedi. Onlar da: "Yanında bulunmadığımız ve görmediğimiz bir cinayet hakkında nasıl yemin ederiz?" diye çekindiler. Hz. Peygamber: "Öyle ise Yahudiler elli kez yemin ederek bu katil olayından beraat etsinler mi" diye sordu. Davacılar: "Ey Allah'ın Resulü! Kâfir bir halkın yeminini nasıl kabul ederiz?" diyerek razı olmadılar. Hz. Peygamber bu durumu görünce onun diyetini kendisi verdi.
Sahih-i Müslim'deki hadis numarası: 3157
Enes b. Malik'in (r.a.) anlattığına göre:
Ureyne kabilesinden bazı kimseler Medine'ye Hz. Peygamber'in yanına geldiler. Medine'de hastalandıklarından burada kalmak istemediler. Hz. Peygamber (a.s.) onlara: "İsterseniz zekât develerinin bulunduğu yere gidip, onların sütlerinden ve (tedavi için) bevillerinden içebilirsiniz" buyurdu. Onlar da Peygamber'in dediğini yaparak sıhhate kavuştular. Sonra develerin çobanlarını öldürdüler de İslâm dininden döndüler. Giderken Hz. Peygamber'in develerini önlerine katarak götürdüler. Hz. Peygamber bu olanları haber alınca arkalarından bir müfreze gönderdi ve o adamları yakalayıp getirdiler. Sonra da onların elleri ve ayakları kesildi, gözleri oyuldu, Harre mevkiine bırakıldılar ve orada öldüler.
Sahih-i Müslim'deki hadis numarası: 3162
Enes İbn Malik'in (r.a.) naklettiğine göre:
Bir Yahudi, bir cariyeyi, üzerindeki gümüş süs eşyalarını almak için taşla vurup ağır yaralamıştı. Bu cariye ölmek üzereyken Hz. Peygamber'in huzuruna getirildi. Peygamber (a.s.) kadına: "Seni falanca mı öldürdü?" diye sordu. Kadın başı ile, hayır işareti yaptı. Sonra Hz. Peygamber ikinci defa sordu. Kadın yine başı ile, hayır diye işaret etti. Sonra Allah Resulü üçüncü bir isim daha sordu. Bu sefer kadın: "Evet" dedi ve başı ile işaret etti. Bunun üzerine Hz. Peygamber kadının haber verdiği o Yahudiye kısas uygulayarak iki taş arasında ezdirip öldürttü.
Sahih-i Müslim'deki hadis numarası: 3165
Imran b. Husayn (r.a.) şöyle anlatır:
Yaala b. Münye yahut İbn Ümeyye, bir adamla kavga etti. Bunlardan biri diğerini ısırdı. Isırılan, elini kuvvetle ısıranın ağzından çekince onun ön dişini söktü. (Ravi İbn Müsenna İki ön dişini demiştir). Neticede Peygamber'e davalarını arzettiler. Hz. Peygamber (a.s.): "Erkek hayvanın ısırdığı gibi ısırırsınız ha! Bu çıkan diş için diyet gerekmez!" buyurdu.
Sahih-i Müslim'deki hadis numarası: 3168
Enes'in (r.a.) naklettiğine göre:
Rubey'in kız kardeşi Ümmü Harise, bir kişiyi yaralamış ve bu olayın davasını görmek için taraflar Hz. Peygamber'in huzuruna gelmişti. Resulüllah (a.s.): "Kısas uygulayın, kısas!" buyurdu. Bunun üzerine Ümmü Rabiy "Ya Resulüllah! O kadına kısas mı uygulanacak? Vallahi ona kısas uygulanmaz" dedi. Hz. Peygamber: "Subhanallah! Ey Ümmü Rabiy! Kısas Allah'ın farz kıldığı kanundur" dedi. Kadın yine: "Hayır vallahi, o kadına asla kısas uygulanamaz" dedi. Kadın bunu söylemeyi sürdürdü ve sonunda yaralı taraf kısas yerine diyeti kabul etti. Hz. Peygamber bunun üzerine: "Allah'ın öyle kulları var ki bir konuda Allah'a yemin etse, Allah onu yemininde doğru çıkarır" buyurdu.
Sahih-i Müslim'deki hadis numarası: 3174
Abdullah b. Mesûd'un (r.a.) anlattığına göre:
Hz. Peygamber (a.s.) şöyle buyurmuştur: "Allah'tan başka ibadete layık hiçbir ilah bulunmadığına ve benim de Allah'ın elçisi olduğuma şahadet eden müslüman kimsenin kanını akıtmak şu üç sebebin dışında asla helal değildir: Evlilik yapmışken zina eden dul, öldürdüğü kişiye karşı öldürülen, İslâm dininden dönüp İslâm camiasından ayrılan."
Sahih-i Müslim'deki hadis numarası: 3175
Abdullah b. Mesûd'un (r.a.) anlattığına göre:
Hz. Peygamber (a.s.) şöyle buyurmuştur: "Haksız yere öldürülen her kişinin günahında Adem'in (a.s.) ilk oğluna mutlaka bir pay ayrılır. Çünkü cinayet çığırını açan Adem'in o oğludur."
Sahih-i Müslim'deki hadis numarası: 3177
Abdullah b. Mesûd'un (r.a.) anlattığına göre:
Hz. Peygamber (a.s.) şöyle buyurmuştur: "Kıyamet gününde insanlar arasında görülecek ilk dava kan dökmeyle ilgili olanlardır."
Sahih-i Müslim'deki hadis numarası: 3178
Ebu Bekre (r.a.) şöyle anlatmaktadır:
Hz. Peygamber (a.s.) (veda haccında) şöyle buyurmuştur: "Muhakkak ki zaman (nesyin kaldırılmasıyla) Allah'ın gökleri ve yerleri yarattığı gündeki ilk şekline dönmüştür. Bir yıl, ay ölçüsü ile on iki aydır. Bunlardan dördü haram aylardır ki, üçü arka arkaya gelir. Bunlar Zülkade, Zülhicce, Muharrem ve (dördüncüsü) Mudarın ayı olan Recep'tir. Recep ayı, Cumada ile Şaban ayları arasındadır." Sonra Hz. Peygamber (a.s.): "Bu bulunduğumuz ay hangisidir?" diye sordu. Bizler: "Allah ve Resulü daha iyi bilir," dedik. Hz. Peygamber bir süre sessiz kalınca bizler onun bu aya yeni bir isim vereceğini zannettik. Sonra: "Zülhicce ayı değil mi?" buyurdu. Biz: "Evet Zülhicce'dir" dedik. Hz. Peygamber: "Bu bulunduğumuz şehrin adı nedir?" buyurdu. Biz: "Allah ve Resulü daha iyi bilir," dedik. Hz. Peygamber yine bir süre sessiz kaldı ve biz onun Mekke'ye yeni bir isim vereceğini düşündük. Sonra O: "Mekke değil mi?" diye sordu. Biz: "Evet Mekke'dir" dedik. Hz. Peygamber: "Bu gün hangi gündür?" diye sordu. Biz: "Allah ve Resulü en iyisini bilir," dedik. Hz. Peygamber yine bir süre sessiz kaldı ve biz onun bu güne yeni bir ad vermesini bekledik. Hz. Peygamber: "Kurban kesim günü değil midir?" buyurdu. Biz: "Evet kurban kesim günüdür Ey Allah'ın Resulü!" dedik. Muhammed daha sonra: "Şu halde iyi biliniz ki, bu şehrin, bu ayın ve bu günün saygınlığı ve yasaklığı gibi; kanlarınız, mallarınız ve namuslarınız da dinen saygın ve birbirinize yasaktır. Emin olun ki siz Rabbinize kavuşacaksınız. O zaman bütün yaptıklarınızdan hesaba çekileceksiniz! Ey insanlar! Aklınızı başınıza toplayınız da benden sonra birbirinizin boynunu vuracak şekilde delalete düşmeyin ve küfre geri dönmeyin. Dikkat edin bunları burada bulunanlar, bulunmayanlara duyursun. Zira kendisine bunları ulaştırdığınız bazı kimseler söylediklerimi burada işiten bazılarından daha iyi kavrayıp anlayabilir" dedi ve bundan sonra: "Tebliğ ettim mi?" diye sordu.
Sahih-i Müslim'deki hadis numarası: 3179
Ebu Hureyre (r.a.) şöyle anlatır:
Huzeyl kabilesinden iki kadın arasındaki kavgada kadınlardan biri diğerine taş atmış ve onun karnındaki çocuğun düşmesine sebep olmuştu. Hz. Peygamber (a.s.) da kadının düşen çocuğu karşılığında bir köle ya da cariyenin diyet olarak verilmesine hükmetti.
Sahih-i Müslim'deki hadis numarası: 3183
Muğira b. Şu'be'nin (r.a.) anlattığına göre:
Bir kadın hamile olan kumasını çadır direği ile döverek öldürdü. Bu kadınlardan biri Lihyan'dandı. Allah Resulü kadının asabesinin öldürülen kadının ve ayrıca düşürülen ceninin diyet bedelini ödemesine hükmetti. Bunun üzerine öldüren kadının asabesinden bir adam "Biz yememiş içmemiş ve bir hayat emaresi göstermemiş bir çoçuğun bedelini mi ödeyeceğiz. Böyle durumlarda bir diyet ödenmez!" dedi. Hz. Peygamber ise: "Bu Bedevilerin yaptığı türden bir seci mi?" dedi ve diyeti vermelerine hükmetti.
Sahih-i Müslim'deki hadis numarası: 3186
Muğire b. Şu'be ve Muhammed b. Mesleme'nin anlattığına göre:
Ömer b. Hattab, kadının düşürülen çocuğu konusunda halka danışmıştı. Bu istişarede bulunan Muğire b. Şu'be "Ben Hz. Peygamber'in (a.s.) düşürülen çocuk karşılığında diyet olarak bir köle ya da cariye verilmesine hükmettiğine şahidim" dedi. Hz. Ömer ise: "Buna tanık olan bir başkası daha var mı?" diye sordu. Bunun üzerine Muhammed b. Mesleme de bu hükme tanık olduğunu bildirdi.
Sahih-i Müslim'deki hadis numarası: 3188
