UFUK: (Ar.) 1. Düz arazide ya da açık denizde gökle yerin birleşir gibi göründüğü yer. 2. Anlayış, kavrayış, görüş, düşünce gücü. 3. Çevre, dolay. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
UFUKTAN: (a.t.i.) Er. - Sabah aydınlığının ufukla birleştiği nokta.
UĞAN: (Tür.) - Yüce, yüksek, güçlü. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
UĞANBİKE: (Tür.) Ka. - Uğan bike.
UĞRAŞ: (Tür.) - Güçlük ve kötülükle uğraşma, mücadele. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
UĞUR: (Tür.) 1. İyilik, şans, talih, baht. Fırsat, tesadüf. 2. Kimi olaylarda görülen ve insana iyilik getirdiğine inanılan iyilik kaynağı. - İslam'da bu tür düşüncelere itibar edilmez. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
UĞURAL: (Tür.) Er. - Uğur - al.
UĞURALP: (Tür.) Er. - Hayırlı yiğit.
UĞURATA: (Tür.) Er. - Hayırlı ata.
UĞURAY: (Tür.) - Uğurlu ay. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
UĞURCAN: (Tür.) - İyilikçi ve candan. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
UĞUREL: (Tür.) Er. - Eli uğurlu olan.
UĞURHAN: (Tür.) Er. - Hayırlı lider.
UĞURLU: (Tür.) - Uğurlu olan, iyilik getirdiğine inanılan, kutsal kutlu. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
UĞURLUBAY: (Tür.) Er. - Uğurlu -bay.
UĞURLUBEY: (Tür.) Er. - Uğurlu -bey.
UĞURSAL: (Tür.) Er. - Uğurla ilgili, uğurlu.
UĞURSAN: (Tür.) - Uğuruyla tanınmış olan. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
UĞURSAY: (Tür.) Er. - Uğur say.
UĞURSEL: (Tür.) - Uğur sel. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
UĞURSOY: (Tür.) - Uğurlu soydan gelen. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
UĞURTAN: (Tür.) Er. - Uğur tan.
UĞURTAY: (Tür.) Er. - Uğurlu genç. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
UĞUŞ: (Tür.) 1. Anlayış, zeka, bekleyiş. 2. Benzeyiş. 3. Soy, kabile, soysop. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
UĞUZ: (Tür.) Er. - Kutsal, mübarek. Saf, temiz.
UHRA: (Ar.) - Başka, diğer. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
UKAB: (Ar.) Er. 1. Karakuş, kartal, tavşancıl kuşu. 2. Hz. Muhammed'in (s.a.s) (bayrak) sancaklarından birinin adı. 3. Nesir burcu, kartal takım yıldızı.
UKBE: (Ar.) Er. - Ashabın meşhurlarından: Ukbe b. Nafı.
UKDE: (Ar.) Er. 1. Düğüm. Zor, karışık, iş. 2. Bir gezegen yörüngesinin her iki ucu.
UKHUVAN: (Ar.) Ka. - Papatya.
UKNUM: (Ar.) Er. 1. Asıl, temel. 2. Hıristiyanlıktaki teslis inancını meydana getiren üç unsurdan her biri.
UKUL: (Ar.)Er. - Akıl, us.
UKUŞ: (Tür.) Er. - (bkz. Uğuş).
ULA: (Ar.) 1. Birinci. 2. Şan ve şeref sahibi kimse - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ULAÇ: (Tür.) Er. - Bağlayan, bağlayıcı. Sınır.
ULAÇHAN: (Tür.) Er. - Sınır hanı.
ULAĞ: (Tür.) Er. - Ulak.
ULAŞ: (Tür.) - Amacına eriş, isteğine kavuş. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ULU: (Tür.) Er. 1. Erdemleri bakımından çok büyük, yüce. 2. Zengin, saygın.
ULUALP: (Tür.) Er. - Çok erdemli, yüce yiğit.
ULUANT: (Tür.) Er. - Kutsal, büyük yemin.
ULUBAŞ: (Tür.) Er. - Yüce, saygın kimse.
ULUBAY: (Tür.) Er. - Yüce, saygın, erdemli kişi.
ULUBEK: (Tür.) Er. - Saygınlığı olan bey.
ULUBERK: (Tür.) Er. - Saygın kişilikli yiğit..
ULUCAN: (Tür.) Er. - Erdemli, saygın, yüce kişi.
ULUÇ: (Tür.) Er. 1. Selçuklular döneminde Türk beylerine verilen unvan. 2. Ünlü Türk denizcisi Uluç (Kılıç) Ali Paşa'nın adı.
ULUÇAĞ: (Tür.) Er. - Hayırlı, uğurlu dönem.
ULUÇAM: (Tür.) Er. - Ulu - çam.
ULUÇKAN: (Tür.) Er. - Uluç - kan.
ULUDAĞ: (Tür.) Er. - Çok büyük, yüce dağ.
ULUDOĞAN: (Tür.) Er. - Doğuştan yüce, uğurlu kimse.
ULUER: (Tür.) Er. - Saygın, uğurlu, yüce kimse.
ULUERKAN: (Tür.) Er. - Saygın, yüce, soylu kimse.
ULUĞ: (Tür.) Er. - Ulu, büyük, saygın.
ULUHAN: (Tür.) Er. - Büyük, saygın hükümdar.
ULUKAAN: (Tür.) Er. - Büyük, saygın hükümdar.
ULUKAN: (Tür.) Er. - Soylu yüce kandan gelen.
ULUKUT: (Tür.) Er. - Çok uğurlu, kutlu kimse.
ULUM: (Tür.) - Ululuk, haşmet, büyük gösteriş. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ULUMAN: (Tür.) Er. - Ulu, yüksek, saygın kimse.
ULUMERİÇ: (Tür.) Er. - Ulu meriç.
ULUN: (Tür.) 1. Büyük, ulu. 2. Temrensiz ok. 3. Buğday, arpa kökü. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ULUNAY: (Tür.) - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ULUÖZ: (Tür.) Er. - Özü yüce, saygın kimse.
ULUS: (Tür.) 1. Millet, halk, insan topluluğu. 2. Göçebe. 3. Oba, aşiret, kavim. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ULUSAN: (Tür.) Er. - Adı yüce tanınmış kimse.
ULUSOY: (Tür.) Er. - Ulu, yüce, soylu.
ULUSU: (Tür.) Er. - Yüce, kutlu su.
ULUŞAHİN: (Tür.) Er. - Ulu şahin.
ULUSAN: (Tür.) Er. - Yüce şanlı kimse.
ULUTAN: (Tür.) Er. - Ulu tan.
ULUTAŞ: (Tür.) Er. - Ulu taş.
ULUTAY: (Tür.) Er. - Ulu tay.
ULUTEKİN: (Tür.) Er. - Yüksek şahsiyetli ve sakin kişilikli.
ULVİ: (Ar.) Er. - Yüksek, yüce, manevi yapısı ön plana çıkabilen.
UYAR: (Tür.) Er. 1. Uygun yerinde. 2. Boyun eğen, uysal, nazik kimse.
UYARALP: (Tür.) Er. - Uysal, nazik yiğit.
UYAREL: (Tür.) Er. - Uyar el.
UYGAN: (Tür.) Er. - Uyumlu, uyan.
UYGAR: (Tür.) - Kültürlü, eğilimli, görgülü, medeni. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
UYGU: (Tür.) - Uyum, uygunluk. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
UYGUN: (Tür.) 1. Yakışır, yaraşır, elverişli, yararlı. 2. Oranlı. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
UYGUNEL: (Tür.) Er. - Uygun el.
UYGUNER: (Tür.) Er. - Uygun uyumlu, olumlu.
UYGUR: (Tür.) 1. Orta Asya'da büyük devlet ve uygarlık kurmuş, yazılı anıtlarla sanat yapıtları bırakmış olan bir Türk ulusu. 2. Uygar, medeni. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
UYGURALP: (Tür.) Er. - Uygar yiğit. Uygur'a mensup kişi.
UYSAL: (Tür.) - Yumuşak başlı, uyumlu, boyun eğen. Terbiyeli. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
UYUN: (Ar.) - Gözler. Pınarlar, kaynaklar. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
UZ: (Tür.) 1. İyi, güzel. Uygun, doğru. 2. Usta. 3. Temiz, dikkatli. Becerikli, akıllı, anlayışlı. 4. Yakın, içten. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
